Vandaag ben ik begonnen met een lekker bakje koffie van de tent op de hoek. Duur, maar lekker.
Even het schuurwerk afgemaakt en het design van de waaier op bakpapier overgetrokken en vervolgens overgebracht op het hout. Daartoe moeten wel eerst de lamellen helemaal uitgespreid op de tafel liggen en vastgeplakt worden om te voorkomen dat het verschuift. Het gaat voorspoedig allemaal. Tussen de bedrijven door veel bezoek. Op een gegeven moment had ik tegelijkertijd in mijn atelier 3 Belgen, 6 Denen en 2 Litouwers staan. En steeds maar weer mijn verhaaltje doen. Het voor- en nadeel van het spreken van verschillende talen. Maar leuk dat de mensen geïnteresseerd zijn. Daarna nog kans gezien om de contouren met de figuurzaag uit te zagen. Het ziet er goed uit vind ik zelf.
Ook kwam er vandaag een echtpaar met twee kleine jongetjes. Zij kwamen uit Edinburgh. Zo schattig. In ieder geval twee liefhebbers van mijn dropgumsnoepjes. Zij vonden het allemaal prachtig en uiteindelijk heeft een van de twee kereltjes nog een prachtige tekening in mijn boekje gemaakt. Hoe leuk! Op de terugweg zag ik een voorbeeld van ´jong geleerd is oud gedaan´: een stelletje jonge kereltjes die aan het oefenen waren voor de processie. Het is helemaal de tijd niet nu in mei, maar ja, je moet wel oefenen natuurlijk, want zo´n baar is loodzwaar en alles moet in de pas.
Daarna kwam ik per toeval Plaza de La Oca tegen. Dat is de plek waar alles begon omtrent de opleiding Abaniquería in Cádiz. Het verhaal gaat dat op dat plein de eerste lessen zouden zijn gegeven. De oudere man die daar de deur uit kwam wist er niets over te vertellen. Het was van zelfs vóór zijn tijd.
Even het schuurwerk afgemaakt en het design van de waaier op bakpapier overgetrokken en vervolgens overgebracht op het hout. Daartoe moeten wel eerst de lamellen helemaal uitgespreid op de tafel liggen en vastgeplakt worden om te voorkomen dat het verschuift. Het gaat voorspoedig allemaal. Tussen de bedrijven door veel bezoek. Op een gegeven moment had ik tegelijkertijd in mijn atelier 3 Belgen, 6 Denen en 2 Litouwers staan. En steeds maar weer mijn verhaaltje doen. Het voor- en nadeel van het spreken van verschillende talen. Maar leuk dat de mensen geïnteresseerd zijn. Daarna nog kans gezien om de contouren met de figuurzaag uit te zagen. Het ziet er goed uit vind ik zelf.
Ook kwam er vandaag een echtpaar met twee kleine jongetjes. Zij kwamen uit Edinburgh. Zo schattig. In ieder geval twee liefhebbers van mijn dropgumsnoepjes. Zij vonden het allemaal prachtig en uiteindelijk heeft een van de twee kereltjes nog een prachtige tekening in mijn boekje gemaakt. Hoe leuk! Op de terugweg zag ik een voorbeeld van ´jong geleerd is oud gedaan´: een stelletje jonge kereltjes die aan het oefenen waren voor de processie. Het is helemaal de tijd niet nu in mei, maar ja, je moet wel oefenen natuurlijk, want zo´n baar is loodzwaar en alles moet in de pas.
Daarna kwam ik per toeval Plaza de La Oca tegen. Dat is de plek waar alles begon omtrent de opleiding Abaniquería in Cádiz. Het verhaal gaat dat op dat plein de eerste lessen zouden zijn gegeven. De oudere man die daar de deur uit kwam wist er niets over te vertellen. Het was van zelfs vóór zijn tijd.