Dit was wel de meest bijzondere dag tot nu toe. Vertelde ik gisteren over het duifje met zijn gouden kopje als voorteken voor succes? Nou… dit gebeurde vandaag. Ik had nog contact met een collega die momenteel in Spanje zit met een groep studenten en hij was enigszins verbaasd over het feit dat ik de hele maand zonder verdiensten in ´de gevangenis zit´, waarbij ik zei tegen hem: ´Ach, ik wacht op de rijke Amerikaan.´ Waarop hij zei: ´haha, dan ga je zeker meteen mee…´. Mijn antwoord: ´als hij knap is, 80 jaar, veertig graden koorts en een vette bankrekening.´ Lijkt mij sterk dat ´m dat gaat worden. Haha. Maar toen…. Stond daar ineens een knappe Amerikaan, weliswaar mét zijn lieve vrouw Michele en bestelde een waaier bij mij. Een van de kunstwaaiers. Maar ik vond het stel zo lief, dat hij dit op Moederdag voor zijn vrouw deed. Vervolgens belt hij een tijdje later op: ´Michelle ben jij er nog?´ Ik dacht dat er misschien iets loos was met de waaier, maar dat zou toch wel een beetje vreemd geweest zijn. Misschien gevallen ofzo? Nee…. Brad wilde nóg een waaier bestellen en kwam terug met zijn lieve vader om voor mama een waaier uit te kiezen. Daarnaast wil hij nog twee tubes om de waaiers in te bewaren. Ontwerpje maken, schilderen en opsturen. Tjonge…. En… ik dacht aan het duifje….
Wat een mooie en dubbele ervaring. Maar ik ben er zeker van dat mijn twee waaiers een goed tehuis zullen krijgen en ik heb er hele mooie herinneringen aan dat deze mensen er waren. En niet alleen omdat zij mijn waaiers bestelden!
Wat een mooie en dubbele ervaring. Maar ik ben er zeker van dat mijn twee waaiers een goed tehuis zullen krijgen en ik heb er hele mooie herinneringen aan dat deze mensen er waren. En niet alleen omdat zij mijn waaiers bestelden!